Myanmar 2014

Myanmar

Decennialang was het niet wenselijk om door Myanmar te reizen. Nu is het sinds een paar jaar goed bereisbaar en dus tijd om het land te gaan verkennen voordat ook hier sprake is van massa toerisme.

Met onze mega goedkope tickets via Abu Dabi naar Yangon, de vroegere hoofdstad van Myanmar, gevlogen. Ze zeggen dat het eens het Parijs van het oosten was, maar dat moet dan wel heeeel lang geleden zijn. Er staan nog wat gebouwen uit de Britse tijd, waarvan de meeste behoorlijk vervallen zijn en een paar tempels maar verder is het geen aantrekkelijke stad met heel veel lelijke, oude flats.

In de stad zelf heel veel rondgelopen en ook al is het geen mooie stad, het is toch echt heel leuk om te zien hoe alles eraan toe gaat, de vele piepkleine straatrestaurantjes te zien en te kijken wat er allemaal wordt verkocht. Het doet een heel klein beetje aan India denken maar dan niet met de gekte, chaos en stank. Beetje saai maar toch leuk.

In Yangon het Schwedagon tempelcomplex bezocht, 1 van de mooiste tempels die ik ooit heb gezien. Gigantisch groot met duizenden boeddha's, heel veel goud en een gigantische gouden stupa bedekt met diamanten.
Fijn dat het nog niet wordt platgelopen door toeristen. Ook hier moest ik weer poseren met wat mensen. De mensen zijn echt supervriendelijk en wij zijn vaak nog een rariteit. We worden vaak gedag gezegd (ming-gu-la-ba) en soms staan mensen ons gewoon aan te staren. Wij vinden hun ook bijzonder omdat ze hun gezicht insmeren met thanaka, fijngemalen hout gemengd met water wat dienst doet als zonnebrand en waarmee ze motieven maken op hun gezicht.

Uiteraard ook het avond/nachtleven verkend. We hadden de mazzel dat in het enige, opgeknapte luxe koloniale hotel op vrijdag een lang happy "hour" was van 1700-2200 uur waar ze de heerlijkste Margharita's schonken voor €2,50 en vonden we de volgende dag een nieuwe bar die vooral door expats en rijke Birmanen bezocht werd maar waar Rein wel een grote sigaar kreeg van de mannen van een sigarenclub. Zijn avond was zo helemaal goed!

Het eten
Uiteraard het nationale gerecht, mohinga, gaan proberen doch kledderige dunne noodles in visbouillon kunnen mij niet echt bekoren (en dat is ook nog eens ontbijt). Het eten bestaat verder vooral uit heel veel noodles in allerlei variaties met ondefinieerbare doch smakelijke dingen erop die vaak met de handen door elkaar gekneed worden.
Ook zijn er curry's die erg smakelijk zijn maar die vooral bestaan uit heeel veel olie. Bij de gerechten krijg je heel veel bijgerechtjes als een soort bouillon, zoet- zure groente, kruiden, sausjes waar meestal vis of garnalen in verwerkt zijn, gefermenteerde theebladeren en een hele pot Chinese thee. Het eten is soms erg heet en heel erg goedkoop in de lokale tentjes.
Restaurants, meer gericht op toeristen, waar je leuk kunt zitten, zijn er nauwelijks en het eten daar is meestal niet lekker en veel duurder. Koffie is nauwelijks te krijgen en alles is mierzoet. Zelfs in de zakjes Nescafe zit al melk en veel suiker. Ik was dus blij dat ik uiteindelijk een pot Nescafe vond.

De bus genomen naar Pye, 6 uur verderop. De airco's bus kost €5,-, de taxi naar het busstation een uur vanaf het hotel €6,- .
Ineens zie je hoe arm dit land is; zo gauw als Yangon achter ons ligt, verdwijnen ook de stenen huizen grotendeels en maken plaats voor hutjes van hout of palmbladeren met zinken of palmbladeren daken. De auto's worden steeds minder maar hier zijn wel weer brommertjes die niet in Yangon zijn omdat een generaal of zo dat verboden zou hebben na een ongeluk. Ook zie je hier meer ossenkarren, bestaan de dorpjes uit hutjes met wat kleine winkeltjes en is er verder vooral veel landbouw waarbij de grond met de hand wordt geïrrigeerd met 2 gieters. Nauwelijks middenklasse hier..

Pye is groot maar ook hier weinig verkrijgbaar. 100 dollar gewisseld en dat was wel weer grappig: toen we de bank binnenliepen kwamen er meteen 2 bewakers met 2 stoelen en kwamen 2 meisjes ons helpen terwijl de rest van het personeel toekeek. Ook kregen we mierzoete koffie met melk voorgeschoteld die wij natuurlijk braaf opdronken. Grote vraag wat nou mijn naam in het paspoort was, kopieën maken, formulier 2x ondertekenen en toen kregen we ons geld om vervolgens uitgezwaaid te worden door het personeel bij de deur....

Met een Duits stel om 07.00 verder gegaan naar Marwe, 6 uur verderop en een goede tussenstop voor de nacht. Komen we daar aan, staat daar net een bus klaar om naar Bagan te gaan waar we uiteindelijk naartoe willen. Net tijd om naar het toilet te gaan. We worden naar de achterkant van een restaurantje verwezen waar in de "tuin" een hokje staat. Dat blijkt niet het toilet te zijn. De tuin is gewoon het toilet! Moest er erg om lachen. Weer 4 uur later goed aangekomen in Bagan.

Bagan
Een van de mooiste plekken op aarde! Tussen de 11e en 13e eeuw zijn hier zo'n 4000 tempels gebouwd door de verschillende heersers uit die tijd. De meesten staan op een gebied van ongeveer 10km2 waar alleen 1 weg doorheen gaat en verder nauwelijks verdere bebouwing is. Wij hebben een bijzonder leuk hotel er 20 minuten fietsen vandaan. Aldaar zijn er bijna alleen zandpaden om de tempels te bereiken.
Wij zijn er met zonsopgang met een hete luchtballon overheen gevlogen. Zoooo ongelooflijk mooi! Maar ook gewoon er tussendoor fietsen, bijna niemand tegenkomend is geweldig. Ik kan mij niet voorstellen hoe het er hier uit zal gaan zien als het toerisme verder op gang komt. Nu is er zelfs in het backpacker gebied nog nauwelijks iets.
De dagen hier gaan snel voorbij: beetje tempels kijken, bij het zwembad uitpuffen, bij zonsondergang nog een tempel. Heerlijke espresso halen bij een toeristenrestaurant, heerlijk eten bij een lokale tent en dan is de dag alweer voorbij.

Mandalay
De snelle boot naar Mandalay genomen die er maar 12 uur over doet en vrij luxe is. Beter dan de bus want nu kun je in ieder geval wat rondlopen. Er zitten nagenoeg alleen toeristen aan boord. De lokale boot doet er 2 dagen over, als ie gaat, en kost een paar dollar, de snelle boot kost 35 dollar.
De trip in de regen was verder weinig interessant, niet zoveel te zien. Verder leek het de Zonnebloem wel; allemaal bejaarden. Het hotel in Mandalay was ineens 3x zo duur als in de vrij nieuwe Lonely Planet vermeld. Hotelprijzen stijgen hier gigantisch.
We kregen wel meteen korting omdat ze het mooie uitzicht vanaf het dakterras aanprezen waar ook het eten genuttigd kon worden. Nou, het regende dat het goot! Haar reactie was dat dat niet zo hoorde te zijn, we moesten er allebei hard om lachen.
De naam Mandalay klinkt prachtig doch de stad doet de naam geen eer aan. Zeker na de regen is het een vieze, gore stad. Het is dan ook een uitdaging om in de drek over de vismarkt te lopen haha. Nog maar een keer wat tempels bezocht en een plek waar ze de goudblaadjes maken die op de Boedha's geplakt worden. Ongelooflijk; ze worden met grote hamers die nauwelijks te tillen zijn, platgeslagen. De blaadjes zijn megadun en in Mandalay staat een Boedha die er helemaal, behalve zijn gezicht, 6 cm mee is bedekt.
Wij hebben niet de moeite genomen om daar in de buurt nog dingen te bezichtigen maar hebben meteen de volgende dag de trein genomen naar Hsipaw, meer naar het noorden. De trein zou om 04.00 vertrekken dus wij braaf om 03.00 uur uit bed om er vervolgens op het station achter te komen dat de trein pas om 06.00 uur aan zou komen en dus vertrokken we om 06.30 voor onze 12 uur durende reis. Helaas was het ook nog niet warm hier dus zaten we heeeel lang in de kou te wachten haha.

Hsipaw
Hsipaw was echt erg leuk. We zaten in guesthouse Lilly en dat was 1 van de best geregelde guesthouses waar ik ooit ben geweest met vreselijk leuk en goed personeel.
Van hieruit een trekking gemaakt van 2 dagen. Ondanks mijn brakke knie toch maar voor de zware tocht van 2x 8 uur gekozen (nu nog nauwelijks klachten).
We waren met 2 Denen, 2 Fransen en onze gids I-ten, leuke groep. Nou, dat lopen viel reuze mee. We waren zo snel dat de gids besloot om ons mee te nemen naar de top van een "berg" waar hij anders nooit oude mensen mee naartoe neemt. Tja de complimenten hier zijn soms bijzonder....De trekking zelf stelde niet zoveel voor en ging vooral door agrarisch gebied en wat dorpjes. Wat het vooral boeiend maakte waren de verhalen van de gids die vertelde hoe hij vroeger werd uitgelachen omdat hij Engels wilde leren, hoe hij probeerde contact te leggen met de enkele westerling die het land binnenkwam zodat hij kon oefenen, de verschrikkelijke baantjes die hij had in de mijnbouw, landbouw etc om wat geld voor zijn familie te verdienen. Uiteindelijk was zijn Engels zo goed dat hij toeristen mee nam op excursies, kreeg hij het advies om voor zichzelf te beginnen en werd hij uiteindelijk gevraagd om gids te worden. Nu loopt hij zeer blijmoedig met de toeristen rond maar blijft vooral ook en jongen uit de bergen die zich daar het prettigst voelt. Wij bleven slapen bij een vriend van hem. Het huis was groot maar zonder kachel oid. Er wordt gewoon een vuur in huis aangestoken zonder pijp naar buiten om op te koken en te verwarmen zodat het huis onder de rook stond. Eten gebeurt aan een laag tafeltje op de grond. Slapen op een deken, op de harde vloer, met zijn zevenen op een rijtje. Wel weer een bijzondere ervaring... We gingen zo snel terug dat we ook nog tijd hadden voor de warme bronnen. Wij hadden daar hele mooie ideeën bij maar het bleken 2 betonnen bakken waar mensen zich ook wasten en de was deden...We hebben maar bedankt....

In het plaatsje zelf iedere dag heerlijk gegeten bij mr. Food. Ook hier waren er weer lokale mensen die het heel leuk vinden om met buitenlanders te praten, Engels te oefenen, eten te laten proeven en wat te vertellen over hun land. De mensen hier zijn zo ongelooflijk gastvrij, aardig, altijd groetend. Ik ken echt geen land waar dat op zo'n leuke manier gebeurt. We zijn dan ook heel blij dat we nu naar Myanmar zijn gekomen.

Behalve de E-boeken ook wat populaire boeken over Birma gekocht die nog maar sinds kort verkocht mogen worden ( al zijn het erg slechte kopieën). Wij waren helemaal weg van George Orwell's Burmese days, echt een aanrader. Ook hadden we een boek over een Oostenrijkse die in de jaren 50 meeging met haar man naar Birma die daar een Shan prins bleek en die uiteindelijk ws vermoord is door het dictatoriale regime. Nu kon je naar het huis waar nog steeds familie woonde die vertelde over wat er was gebeurd in de laatste 50 jaar. Heel bijzonder. Helaas was het boek over Aung San Suu Kyi echt niet leesbaar omdat alle pagina's door de war zaten...Blijft toch een erg boeiend verhaal, met name door de rol van haar vader die vermoord is.
De dagen in Hspwa gingen snel. We hebben veel tijd doorgebracht met de Denen John en Gitte. Beetje rondrijden op een motor, sapje drinken bij Mrs. Pocorn die vroeger popcorn maakte maar die nu haar grote tuin openstelt en sapjes verkoopt aan toeristen. S avonds weer naar mr. Food en wat biertjes met de Denen.

We hadden niet meer zoveel dagen over en zijn per nachtbus vertrokken naar Inle Lake. De bus zou er 12 uur over doen ( inderdaad, bijna alles hier) maar deed er 15 uur over, over ernstig hobbelende weggetjes met veel haarspeldbochten in een brakke bus. 11 km voor aankomst kregen we een lekke band.... Nou ja, nu konden we in ieder geval wel zien dat onze geboekte kamer echt verschrikkelijk was en konden we op zoek naar iets beters. Onze kamer bij de 4 Sisters was ook niet best maar na een extra schoonmaak besloten we er maar het beste van te maken.

Het is vreemd om ineens weer in zo'n toeristenoord te zijn, eigenlijk, niets aan. Fietsen gehuurd en rond gaan fietsen. Je ziet eigenlijk niets van het meer vanaf de kant maar wel waren ze net bezig met de suikerrietoogst waarbij alles nog met de hand gebeurd en konden we kijken bij de minifabriekjes waar ze het verder verwerkten tot melasse. Ook de landbouw gebeurd nog vooral met de hand en met wat waterbuffels, de straat wordt met de hand aangelegd waarbij zelfs de teer gewoon op wat hout wordt verwarmd en we hebben maar 1 cementmolen gezien! Ook vrouwen werken hier aan de weg, zeulen met zware stenen maar krijgen maar heel weinig betaald.

Met de Denen en de Duitser Michael die we ook telkens tegenkwamen een dag een propellorboot gehuurd om het meer met zijn drijvende tuinen, vissers, huizen op palen etc te bezichtigen. Het bleek vooral het bezichtigen van diverse winkels haha. We hadden nog wel de lange trip geboekt naar het zuiden van het meer zodat we daar in alle rust nog rond konden varen en een tempel konden bezichtigen.
Uiteindelijk met een heerlijke maaltijd in een goed en leuk hotel de trip daar afgesloten en per vliegtuig naar het strand gevlogen.

Ngapali beach
Een prachtig strand, een blauwe zee, perfecte temperatuur, prachtig resort en heel veel Franse bejaarden! Verder niets te doen behalve genieten van het strand, watermeloen of ananascocktail drinken in de namiddag, eten en vroeg naar bed. Er is echt niets te doen. Blij dat we het hebben gezien maar volgende keer gaan we toch naar een wat levendiger oord.

Nu nog een laatste dag op weg naar Bangkok en dan zit deze vakantie er al weer op.

Het is echt een fantastisch land met echt geweldig leuke, lieve mensen.
Wij hebben er van genoten!