Het loopt niet altijd zoals gepland...

Toen we uit Kerala vertrokken bleek eerst dat we de moneybelt in het hotel hadden laten liggen dus moesten we 1,5 uur extra reizen om deze weer op te halen. We hadden nog geluk dat we genoeg tijd hadden want we zouden eerst de stad ingaan en daarna de nachttrein pakken naar Madurai. Na al het heen en weer gereis hadden we geen zin meer in de stad en dus maar naar een mooi hotel gegaan om een cocktail te drinken en een hapje te eten bij zonsondergang na 2 weken geheelonthouding en vies eten in het ayurvedische centrum.

Op tijd op het station aangekomen, staat er aangegeven dat onze trein klaarstaat op het perron. Wij dus snel de trein in, vragen nog even na of het de goede is…. Helaas, de trein begint meteen te rijden en wij zitten in de trein naar het meest zuidelijke puntje van India terwijl we naar het noordoosten moesten….. We hebben er ons maar bij neergelegd, leerden een Indiase familie kennen en hebben op hun aanraden de zonsopgang hier gezien die prachtig zou moeten zijn (echt helemaal niet haha). Met de zoon een gesprek gehad over het huwelijk. Je zou denken dat er intussen wel dingen veranderen mbt dowry en kaste…

De familie is redelijk bemiddeld en zowel zoon als dochter hebben een goede opleiding genoten. Het is grappig om mee te maken hoe ongelofelijk open ze zijn over zaken die op ons nogal vreemd overkomen. De zoon is 22 en vertelt dat hij over een jaar of 2-3 uitgehuwelijkt zal worden en nee, dat vindt hij niet erg, hij gelooft dat zijn ouders een goede keus voor hem kunnen maken. Hij gelooft niet in een liefdeshuwelijk maar is nog nooit verliefd geweest. Zijn aanstaande vrouw moet uit minimaal dezelfde kaste komen, knap zijn, goed opgeleid en een lichte huidskleur hebben (dit is erg belangrijk in India en de meeste dagcrèmes zijn hier huidsblekend). Verder moet ze minimaal een dowry (bruidsschat) meebrengen van E15.000,- en een auto. Op mijn vraag of dat een Suzuki Alto die je hier veel ziet moest zijn, begon de moeder verontwaardigd te snuiven en zei dat het een grote auto moest zijn. Ze vonden het ook alleszins redelijk want hun dochter was net getrouwd en voor haar moesten ze E 7500,- en een auto betalen en haar man is niet zo hoog opgeleid als hun zoon. Ook bijzonder; er wordt hier nog heel vaak een horoscoop getrokken van de aanstaande partners om te kijken of ze bij elkaar passen.

Een leuk treincontact en een halve dag later in Madurai aangekomen waar ze een prachtige, erg kleurige, tempel hebben met tempelolifant die met zijn slurf mensen zegent als ze geld aan hem geven.

Als laatste in het zuiden nog naar Mahalabalipuram geweest, aan de oostkust vlak boven Madras. 15 jaar geleden was ik hier ook en zat het hele dorpje vol met kunstenaars die beeldjes aan het maken waren uit steen. De hele dag was dan ook het gebeitel te horen. Nu was het vreemd stil en waren er alleen heel veel touristen. Helaas.

Het einde van onze reis in India komt in zicht en wij snellen ons naar Kolkata.

Tot schrijfs,
Liefs, Karin