Benin

Benin

Onze gids noch het hotel kon ons vertellen hoe duur een taxi was of er 1 bestellen dus uiteindelijk zelf maar bij 38 C. met onze tassen gaan lopen en uiteindelijk een taxi gevonden die ons naar de grens van Benin kon brengen. Wij waren op het ergste voorbereid want de douaniers van Benin staan als vervelend bekend die vooral nogal eens vrouwen willen lastig vallen. Omdat er in de buurt markt was, verwachtten wij dus ook een drukte van belang bij de grootste grensovergang in het Noorden. Haha, niets was minder waar, er was bijna geen mens, geen auto's, geen geldwisselaars, niets!
Wij moesten de uitreisstempel halen in een golfplaten hokje waar geen computer was maar een schrift waarin alles werd opgeschreven en waar een paar kalenders uit voorgaande jaren hingen. De douanier was uiterst vriendelijk maar haalde Rein en mij door elkaar en kwam er pas op het laatst achter. Ach ja wij blanken lijken ook zo op elkaar:-).
Aan de kant van Benin verliep alles even vlot en vriendelijk en daarna was er een mooie grote weg met niets...Maar gaan lopen in de hitte, een plekje gevonden waar we wat konden drinken en ja hoor, er kwam een bijzonder oude Peugeot aan die nagenoeg vol zat. Ik met Rein met zijn tweeën op de voorstoel, tegen de versnelling aangeduwd zodat de chauffeur nauwelijks kon schakelen en het was ongelooflijk hoeveel mensen er daarna nog bij konden, uiteindelijk 16 man/vrouw. Mensen zaten bij elkaar op schoot en zelfs de chauffeur deelde zijn stoel uiteindelijk met een behoorlijk dikke man en waren wij van mening dat wij echt niet de slechtste plekken hadden en wij moesten er erg om lachen. Het was gelukkig maar 36km maar de chauffeur vertelde ons dat we zo ook naar de hoofdstad konden. Hij begreep ons geloof ik wel dat we dat iets teveel van het goede vonden.

Het busstation konden we, ondanks diverse aanwijzingen, niet vinden en dus maar naar een door Fransen gerund hotelletje gegaan aan een meer een paar km buiten de stad. Er was niets te doen behalve s avonds boeuf bourgignon eten. Vreemd maar wel lekker. De volgende ochtend zouden we met de inmiddels telefonisch gereserveerde bus gaan van 6.30 uur!!! Wij dus om 5.00 uur opgestaan, op tijd weg, zijn we daar om 6.15, is de hele bus al vol en met luid getoeter klaar om te vertrekken. Als er 1 ding niet gebeurd in Afrika, dan is het dat dingen te snel gaan. Het bleek dan ook dat er ergens een uur tijdsverschil was maar ja, dat hadden ze in het hotel moeten weten. Wij snappen het nog steeds niet maar we konden wel snel en relatief luxe weg. Toen we dachten dat we in Cotonou aankwamen, bleek dat we daar nog een uur vandaan zaten en we pas in Porto Novo zaten. Ach, daar wilden we ook nog naartoe dus op het nippertje onze spullen uit de bus gekregen. Alleen...geen taxi te krijgen. Wel duizenden mototaxi's (zems) en ach, je moet niet te moeilijk doen, wij passen ook best met al onze tassen achterop een brommer. Het is een bijzondere ervaring ( maar toen we later een tour van een paar uur wilden doen en onze tassen ook mee moesten, vonden ook wij dat te gortig).

In Porto Novo zaten we in het Songhai Centrum, een centrum gericht op duurzame landbouw en visserij en waar ze gebruik maakten van zowel traditionele als moderne(er) technieken. Het gebied was zo'n 45 hectare groot, er werd van alles verbouwd, er was een eigen viskwekerij, het water werd er gezuiverd, er werd biogas gemaakt. Heel interessant om te zien. Ze doen er onderzoek en het is een opleidingscentrum en er waren tijdens onze rondleiding van 2 uur veel Nigerianen die er ook in geïnteresseerd waren (Nigeria ligt hier maar 15 km vandaan).
Porto Novo is een beetje vreemde stad met nog een paar erg vervallen koloniale gebouwen. Toen we de kerk in wilden werd er van alle kanten geschreeuwd dat het niet mocht. Bleek het nu een moskee te zijn, die speciaal voor ons geopend werd, en moest ik eerst mijn haar bedekken (en natuurlijk wat geld geven). Hier ook weer lekker rondgedwaald en verdwaald, kwamen we in een voodoo optocht terecht en hadden we hulp nodig om weer terug te komen bij het Sonhai Centrum. Was erg grappig want niemand begreep ons in ons beste Frans. Komt er ineens een meisje achter ons aan gerend dat ze iemand kent die Engels spreekt en die regelde uiteindelijk met de zembestuurders dat we terugkwamen.

Van de musea hier moet je je niet veel voorstellen. Het is vaak een allegaartje van van alles en nog wat en dus is er een heeeeel klein stukje over de slavenhandel en zit je vervolgens bij de verplichte rondleiding naar tig foto's te kijken van de voormalige koning maar staan er ook typemachines, voorkanten van oude kranten en motoren. Dit was nog het museum wat werd aangeraden dus de rest hier maar overgeslagen.

Vervolgens naar Cotonou gegaan wat in Benin de grootste stad is. Wat een verschil met de armoede elders in het land. Hier heb je ineens een uitgaanswijk en zaten we in een leuk restaurant ineens heerlijk pizza te eten, belandden we in een soort luxe jazzclub (waar onze rekening was betaald door mensen die wij niet kenden) en werden we uiteindelijk meegenomen naar een soort nachtclub waar we tot de vroege uurtjes verbleven en vervolgens samen achter op een brommer weer naar het hotel, Heel erg leuk. De volgende dag maar naar het strand gegaan ipv actief zijn. Stranden zijn hier trouwens geweldig met hele hoge golven.
In Ganvie zijn we met een boot een groot meer opgegaan waar zo'n 30.000 mensen in huizen op palen wonen. Alles en iedereen gaat daar met de boot. Komen er ineens een paar vrij grote boten bij elkaar met muziek en veel kabaal, dacht ik dat het een bruiloft was maar bleek het een begrafenisstoet.
Verder nog een dag naar Ouidah geweest waar vandaan in totaal 12 miljoen slaven zijn gedeporteerd onder erbarmelijke omstandigheden. Het blijft echt onvoorstelbaar wat er in hier in het verleden gebeurd is.

Na het afzien met reizen doen we het nu wat luxer en zijn we uiteindelijk met taxi's naar Togo en vervolgens Ghana gereisd waarbij we bij de grens telkens moesten wisselen. Taxi's zijn echt supergoedkoop als je eenmaal weet hoe het werkt. Wij waren 37 euro kwijt om ruim 4 uur met de taxi te reizen.
Uiteindelijk duurde de tocht naar onze bestemming in Ghana alsnog 13 uur met als hoogtepunt nog 4 uur in een bloedheet minibusje met te weinig beenruimte.

Wij hebben onze tijd in Benin als heel erg leuk ervaren. Volgens de Lonely Planet zou het zeker voor vrouwen veel lastiger zijn maar wij zijn alleen maar leuke, vriendelijke mensen tegengekomen die altijd moeite wilden doen om ons te begrijpen. Volgens een vrouw die er woont zijn er nu wel meer problemen omdat de huidige president die is herkozen, ineens dictatoriale trekjes gaat vertonen en ze zijn onlangs door de Franse ambassade gebeld om niet naar het noorden te reizen omdat er mogelijk ook daar islamisten naartoe zouden kunnen komen, daar maar weinig mensen wonen en er dus ook nauwelijks politie of militairen zijn. De Beniners hebben niets met de islamisten en hopen maar dat ze er verder geen last mee krijgen.

Internet is overal heeeeeel erg langzaam dus de foto's uploaden naar de site lukt helaas niet. Wij gaan nog 1,5 week genieten van de hitte en dan zit het er alweer op...

Groetjes en liefs, Karin en Rein